تأثیر آموزش ابراز وجود بر میزان اعتماد به نفس دانشجویان پرستاری

چکیده : مقدمه و هدف : اعتماد به نفس رکنی اساسی در سلامت روان محسوب می شود که بر عملکرد انسان، به خصوص عملکرد شغلی او تأثیر می گذارد. متأسفانه گروه زیادی از پرستاران به دلایل مختلف از جمله؛ تشویق به فرمانبرداری ، نامشخص بودن شرح وظایف و … فاقد اعتماد به نفس کافی و لازم هستند. این مشکل در زنان به دلایل فرهنگی و اجتماعی از شدت و شیوع بیشتری برخوردار است. با توجه به مطالب فوق و از آنجا که تاکنون در زمینه روشهای اصلاح این مشکل تحقیقات چندانی صورت نگرفته است ، این پژوهش با هدف تعیین تأثیر آموزش ابراز وجود بر میزان اعتماد به نفس دانشجویان دختر دانشکده پرستاری و مامایی بوشهر انجام شد. مواد و روش ها : در این پژوهش نیمه تجربی در سال 1380 از بین کلیه دانشجویان پرستاری دختر (80 نفر ) دانشکده پرستاری و مامایی بوشهر، بر اساس نمونه گیری مبتنی بر هدف تعداد 22 دانشجو که دارای حداقل اعتماد به نفس بودند انتخاب گردیده و پس از همتا سازی به طریق تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. آموزش ابراز وجود به گروه آزمایش ارائه شد، در حالی که گروه کنترل، آموزش خاصی ندیدند. از پرسشنامه اعتماد به نفس کوپر اسمیت پس از تأیید روایی و پایایی آن جهت سنجش اعتماد به نفس ، به صورت پیش آزمون ـ پس آزمون استفاده گردید. در این پژوهش از نرم افزار spss و آزمون های آماری تی مستقل ، تی زوجی و همبستگی پیرسون استفاده شد. یافته ها : نمره میانگین اعتماد به نفس در گروه آزمایش به طور معنی داری از 18/7 با انحراف معیار 06/3 به 36/11 با انحراف معیار 23/10 افزایش یافت ( 05/0 < p ) . این تغییرات در گروه کنترل معنی دار نبود. همچنین بین افزایش اعتماد به نفس با متغیرهای دموگرافیک، جز در متغیر درآمد خانواده (63/0 = r ) همبستگی معنی داری وجود نداشت . نتیجه گیری : آموزش ابراز وجود تأثیر زیادی بر بهبود و ارتقاء اعتماد به نفس گروه آزمایش داشت که با توجه به فراگیر بودن مشکل کمبود اعتماد به نفس و لزوم یافتن روشهای مقابله با آن ، توصیه می شود تحقیقات بیشتری در آینده بر روی گروههای دیگر پرستاران، به خصوص مردان انجام شود. واژه های کلیدی : اعتماد به نفس ، آموزش ابراز وجود ، دانشجوی پرستاری